De Griekse premier Papandreou is geniaal. Wat zich de laatste dagen voltrekt is een fe-no-me-naal staaltje politiek, waar Macchiavelli nog een puntje aan kon zuigen.

Een week geleden hebben we een reddingspakket voor Griekenland, waarin Griekenland zwaar moet bezuinigen. Het is wel duidelijk dat dit de laatste kans is, omdat anders de EU economisch over de rand gaat, Griekenland ver voorop. Probleem is dat Papandreou al sinds het begin van de eurocrisis te maken heeft met minimale steun in zijn parlement, die nog afbrokkelt ook. 152 van de 300 zetels. De rest is overal tegen, in de altijd al zwaar gepolariseerde Griekse politiek. En van die 152 dreigen er 3 weg te lopen. Geen situatie om in het al door demonstraties lamgelegde Griekenland er een bezuinigingenpakket doorheen te drukken. Het land heeft het al heel zwaar door de enorme bezuigingen (al wil de PVV je anders doen geloven).

En wat doet Papandreou? Hij begint over een referendum. Waar hij het al vaker in eigen land op gezinspeeld heeft. De bevolking heeft echter nog een appeltje te schillen met de regering. A disaster waiting to happen. Heel de wereld valt over hem en de Grieken heen. De beurzen staan wereldwijd op groot verlies. Sarkozy roept al snel dat dan de miljardenbetalingen in december niet doorgaan, waardoor het land nog voor de kerst failliet zal zijn, Merkel roept dat het referendum alleen over het hele EU-lidmaatschap kan gaan, waardoor het land niet meer op hulp hoeft te rekenen, wat herstel nagenoeg onmogelijk zal maken.

Het wordt Papandreous eigen partij en de oppositie gisteren teveel. De hele dag spoedberaad. Aan het eind van de dag wil een grote meerderheid van het Griekse parlement het reddingspakket snel aannemen. En geen referendum meer. Papandreou houdt een opmerkelijk kalme toespraak. Hij vindt het erg vervelend allemaal, maar gelukkig kunnen we verder. Wellicht met een regering van nationale eenheid, wat Papandreou eigenlijk altijd al wilde. En als het op verkiezingen uitdraait, is hij degene die een referendum wilde. Een win-win-win-situatie voor ouwe vos Papandreou.

In een paar dagen van een verlammende patstelling naar een meerderheid met een groot gevoel van urgentie. Zelfs de Griekse oppositie komt in beweging. Het geeft wat reuring, wereldwijd zelfs, maar het plan komt er door. Wat een stunt.

Dit is de politieke equivalent van Van Basten die in de finale van het EK in 1988 scoort met een volley. Succes is niet gegarandeerd en als toeschouwer blijft je je altijd afvragen of het precies zo bedoeld was. Maar als het met opzet is, is het briljant.

Update: vrijdagavond 4 november laat, het was eigenlijk al zaterdag, overleeft Papandreou een vertrouwensstemming. Papandreou wil nu een brede coalitie vormen om te voorkomen dat de internationale noodsteun voor Griekenland wordt opgeschort. Klinkt alsof de stunt is geslaagd.