We storen ons er al een tijdje aan (zie hier, bijvoorbeeld): de eenzijdig activistische opstelling van Flevoland in het provinciefusieproces, waar Minister Plasterk mee bezig is. Het kabinet wil dat de provincies Flevoland, Noord-Holland en Utrecht per 1 januari 2016 fuseren. Daar is in Provinciale staten van Flevoland nu al vaak over gesproken. En steeds komen we op dezelfde lijn: Flevoland verzet zich tegen de fusieplannen van de minister, maar staat open voor goede suggesties. Met Flevoland valt in alle redelijkheid te praten. Dat laatste is erg belangrijk. Jammer genoeg komt dat niet uit de verf. Als Flevoland geen onderdeel van het gesprek is, wordt er óver ons gesproken, in plaats van mét ons. En dan wordt er ook óver ons beslist. Zeker gezien de machtspolitiek die vanuit Noord-Holland bedreven wordt, zou dat een slechte zaak zijn. Want ik ben niet gerust op de goede afloop van de aanpak, die minister Plasterk kiest. Ik schreef hem een open brief, die de minister deels ter harte nam, maar zo’n manier, dat het er niet beter op werd.
Flevoland is tegen de fusie
We zijn realistisch: in Provinciale Staten is de stemming in meerderheid tegen de provinciefusie zoals minister Plasterk die voorstelt. Wij zijn zelf ook niet enthousiast over zijn aanpak. We verwachten dan ook niet van Gedeputeerde Staten dat ze zich voor de fusie uitspreken. Maar we verwachten wél dat GS de belangen van Flevoland goed vertegenwoordigt. En die zijn het best gediend met een sterke positie in de onderhandelingen met de minister. Met een steeds herhaald en resoluut ‘NEE’ plaatst Flevoland zich buiten de discussie. De signalen die wij uit Den Haag krijgen, geven aan dat Flevoland nu precies dat doet: “Met Flevoland hoef je niet te praten, Flevoland is toch tegen.” Onze Commissaris van de Koning riep de Flevolandse fractievoorzitters op hun politieke netwerk in te zetten om dat beeld te ontkrachten. Hij doet het af als beeldvorming vanuit het ministerie, maar dat is te makkelijk. Wij (en wij niet alleen) krijgen die signalen ook uit de Eerste en Tweede Kamer. Flevoland draagt vooral zelf bij aan dat beeld. Flevoland lobbyt drammerig in haar pogingen het eenzijdige tegenstandpunt bij iedereen onder de aandacht te brengen. Dat het opvalt blijkt wel uit het feit dat de gedeputeerde tot in de Tweede Kamer wordt geciteerd vanwege zijn tegenstandpunt (door Ronald van Raak, SP). Dat stelt ook de PVV via twitter (toch al geen fan van gedeputeerde Witteman):
PVV Flevoland zegt vertrouwen op in Witteman als woordvoerder namens alle partijen in provinciale staten. Drammerige aanpak valt verkeerd.
— Chris_Jansen_PVV (@eerlijkzeggen), 3 juli 2013
Zienswijze
Ondertussen gaat Provincie Noord-Holland wel het gesprek aan, terwijl die provincie ook stevige kritiek op de aanpak van de minister niet uit de weg gaat. Die provincie zal in haar zienswijze op de wetsvoorstellen bijvoorbeeld ook eisen opnemen op het gebied van Ruimtelijke Ordening en de taken en bevoegdheden van de nieuwe provincie. Noord-Holland vraagt zelfs onbeschaamd om een stuk van Flevoland erbij. En wat doet Flevoland? Een belangrijk deel van Provinciale Staten vindt dat we een eenduidige boodschap moeten laten horen. Ook in de formele zienswijze. Dat betekent dat je niet moet onderhandelen alsof je een fusie accepteert, maar alleen maar tegen moet zijn. Zo verliest Flevoland een belangrijke mogelijkheid om haar belangen te verdedigen op de geëigende plek in het wetgevingstraject.
Flevoland moet niet eenzijdig inzetten op het afketsen van de fusie. Want wat als het doorgaat? Flevoland is gebaat bij een stevige inbreng in het fusieproces, waarin zij op haar belangen ingaat. Waarin zij overtuigend aangeeft waar de provinciefusie negatief uitpakt, maar ook wat er dan wél moet gebeuren. Als Flevoland dat niet doet, kan niemand er rekening mee houden. Flevoland is er bij gebaat dat ze serieus genomen wordt.
Geloofwaardigheid
En nu hebben we ook nog een gedeputeerde die al zijn tijd lijkt te besteden aan een activistische aanpak waar mening actiegroep jaloers op kan zijn. Nu mag je van een gedeputeerde verwachten dat hij het standpunt van de provincie uitdraagt. Maar de vraag is op z’n plaats of het gepast is dat de ene overheid actie voert tegen de andere. OK, hij loopt de deur plat bij Eerste en Tweede Kamerleden. Maar hij is op de site van de provincie een soort handtekeningenactie gestart, niet alleen gericht op zijn eigen Flevoland, maar ook op Friesland, in het Fries. Waarbij we ons ook nog moeten afvragen of Flevoland in haar enthousiasme om medestanders te vinden, niet de Wet bescherming persoonsgegevens overtreedt.
En de gedeputeerde maakt fietsfilmpjes waarin hij al fietsend door Lelystad een betoogje houdt, tegen de plannen van de minister. De teller staat op 14 stuks. Ja, hij filmt zichzelf, al pratend, iPhone voor z’n hoofd in de lucht, terwijl hij fietst. Echt waar. En waarom filmt hij zich in vredesnaam op de fiets? De verkeersveiligheid krijgt in ieder geval niet zijn volle aandacht. Onze griffier vertelde laatst dat hij al fietsfilmend zo over straat slingert, dat ze ‘m bijna van z’n fiets reed: “wat doet die man op die fiets toch!” Was het de gedeputeerde… Dat kan toch de bedoeling niet zijn!