Volgende week op 27 februari spreken de Provinciale Staten van Flevoland over de resultaten van het ‘open planproces’ Natuur in Flevoland, dat het Oostvaarderswold moet doen vergeten (het planproces heeft een eigen website). Die resultaten zijn opgenomen in het eindrapport van de heer Bekker, dat op de site van het planproces te vinden is. D66 heeft stevige kritiek op het rapport. Ik loop de hoofdlijn van die kritiek hier langs en zal er de komende tijd meer in de diepte aandacht aan besteden.

In de Statenvergadering waarin de randvoorwaarden voor het onderzoek zijn vastgesteld, viel bijna het college. De spanning over de financiering liep zo hoog op dat de PvdA geen andere uitweg zag dan hun gedeputeerde terug te trekken uit het college. Dat liep uiteindelijk met een sisser af (Marc Witteman zit er nog), maar het tekent de politieke hoogspanning. De discussie ging over één woordje: een investering van 33,9 miljoen euro of maximaal 33,9 miljoen euro. Die tekst van de randvoorwaarden is opgenomen in het eindrapport. Dat geldt niet voor die investering. In het financiële overzicht is deze niet terug te vinden: het benodigde geld wordt gevonden in de verkoop van grond (met flink verlies). Dat betekent nogal wat voor de eindconclusie.

De inhoudelijke basis voor het advies in het eindrapport is heel dun, terwijl er toch vergaande conclusies worden getrokken over bijvoorbeeld het nut van een ecologische verbinding. Die ecologische verbinding is nodig voor het beheer van de Oostvaardersplassen (Staatsbosbeheer heeft er een uitgebreid dossier over). Volgens de voorzitter van het planproces heeft een ecologische verbinding echter geen ‘natuurlijke overtuigingskracht’. Hij kiest liever voor akkerranden en bomenrijen langs wegen. Ik zie Flevoland als een van de laatste plekken in Nederland waar we nog robuuste natuur kunnen realiseren, met een schaal die groter is dan wat randen langs akkers en wegen. Robuuste natuur die ook aantoonbaar effectiever is dan die randen, zoals bijvoorbeeld de rapporten van de ICMO laten zien (de ICMO is de International Committee on the Management of the Oostvaardersplassen, onder leiding van de heer Gabor; de rapporten staan ook op de genoemde site van Staatsbosbeheer).

Provinciale Staten had uitdrukkelijk gevraagd om een open planproces, waarin er van de verschillende partijen commitment zou ontstaan aan het resultaat. Dat vraagt om een planproces, waarin de deelnemers samen tot een plan komen, samen oplossingen bespreken en samen invloed uitoefenen op het resultaat. Het planproces dat gevolgd is, was open in de zin dat iedereen die dat wilde, zijn zegje kon doen, maar de rest van het proces speelde zich alleen in het hoofd van de ingehuurde voorzitter af. In de participatieladder van Arnstein valt deze vorm midden in de categorie ‘nepparticipatie’: de belanghebbenden zijn alleen geconsulteerd. In de wat neutraler opgestelde indeling van Edelenbos en Monnikhof, die vijf tredes kent, staat consulteren op de eerste trede boven het absolute minimum. Onvoldoende wat D66 betreft.

Ik was onlangs bij Over Flevoland Gesproken van Omroep Flevoland om te spreken over het rapport Nieuwe natuur in Flevoland. In dit programma (OF doet er twee per weekend) wordt een kleine 10 minuten de tijd genomen door te praten op een actueel onderwerp. Erg prettig eens verder te kunnen praten dan de gebruikelijke soundbites uit het nieuws.
Alternatieve video: Over Flevoland Gesproken op Youtube