De randstadprovincie is niet persé goed (voor Almere)

Minister Donner wil een fusie van de provincies Flevoland, Utrecht en Noord-Holland doorzetten. Op zich is de hervorming van het middenbestuur een goed idee, zeker in de randstad. De randstad blijft internationaal achter in economische ontwikkeling en concurrentiepositie, op een manier die te relateren is aan het aantal provincies. De provincies beconcurreren elkaar om de vestiging van bedrijven, in plaats van samen op te trekken. Infrastructuur plannen is erg omslachtig door alle betrokken provincies. Milieuregels en -handhaving verschilt van provincie tot provincie, waardoor het voor bedrijven erg ingewikkeld wordt.

Allemaal onhandig genoeg om aan te pakken. En urgent genoeg. Maar of de oplossing die Donner kiest de juiste is, kan je je afvragen. Voor Nederland en voor Almere.

Visieloos
Deze fusie levert een superprovincie op die zo’n 25% van Nederland beslaat. In oppervlakte én in inwoneraantal. Terwijl er ook provincies overblijven met grofweg een tiende van die omvang, zoals Zeeland en Drenthe. Zonder zicht op een landelijke oplossing, zonder visie, zonder door te pakken, is het domweg samenvoegen van drie provincies een slecht idee. Het is als het geven van een schop tegen de structuur en hopen dat de stukken op een goede plek terecht komen.

Waar is Zuid-Holland?
Dat Donner Zuid-Holland buiten beschouwing laat, zorgt ook voor verwondering. Is Zuid-Holland niet net zo onderdeel van de randstad als Noord-Holland en Utrecht? Het is gissen naar de diepere motieven. Maar ik denk dat het te doen heeft met de grootte van de resulterende provincie. De vier randstadprovincies huisvesten samen ongeveer de helft van alle Nederlanders. Niet alleen is de balans tussen de provincies dan zoek, ook de balans tussen de Rijksoverheid en superprovincie is dan ver te zoeken. En als er dan een streep getrokken moet worden, is de verdeling in een noord- en zuidvleugel niet zo vreemd. Zuid-Holland kan dan met Zeeland en wellicht een stuk van Brabant een landsdeel vormen, met ongeveer evenveel inwoners als de drie andere randstadprovincies.

Almere is voor, Flevoland is tegen
Ondertussen is het college van B&W van Almere voor de fusie, omdat ze verwacht veel baat te hebben bij de fusie. Almere verwacht onder meer veel van de makkelijker aan te leggen (spoor)wegen naar de rest van de randstad. Amsterdam kan echter ook een grote aanzuigende werking hebben op Almeerse voorzieningen. Bedrijvigheid, HBO- of universitair onderwijs, culturele voorzieningen: bestuurders aan de andere kant van het IJmeer zitten niet te wachten op concurrentie of dubbelingen in het aanbod. Ik heb daar eerder over geschreven, naar aanleiding van een middag met provinciebestuurders over de Metropoolregio Amsterdam.

Almere mag weinig op hebben met het bestuur van haar provincie, Flevoland houdt wel Noord-Holland op afstand. Alleen al door er te zijn. En het provinciebestuur bestaat in Flevoland nu voor meer dan de helft uit Almeerders. Het is onwaarschijnlijk dat in een fusieprovincie meer dan enkele statenleden uit Almere komen. Grote kans dat het Almere haar nogal zelfstandige positie als veruit de grootste stad in de provincie verliest en verwordt tot een veredeld Amsterdam-Oost. Met dito kansen om een evenwichtige groei tot complete stad door te maken.

De beste kansen voor de ontwikkeling  konden wel eens eerder in Flevoland liggen dan in Noord-Holland de gefuseerde randstadprovincie. Ondertussen lijkt een meerderheid in de Tweede Kamer voor de plannen van Donner ver weg. En alleen de Tweede Kamer gaat er over.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.