We herdenken op 4 mei op de dam in Amsterdam al jaren alle slachtoffers sinds de meidagen van 1940. En al even lang is er de roep om dat te beperken tot de slachtoffers van de Tweede Wereldoorlog. Natuurlijk sta ik met mijn vrouw en kinderen (13 en 11) nadrukkelijk stil bij de slachtoffers van WOII. Maar we praten ook over de Balkanoorlog, Syrië, Oekraïne. We praten over mensen die lijden onder oorlog, over mensen die vechten en sterven voor vrede en vrijheid. Onze vrede en vrijheid. Oorlog is niet iets van lang geleden. De slachtoffers zijn geen abstracte mensen op vervagende zwart-wit foto’s, het zijn mensen zoals jij en ik. En het kan weer gebeuren. Zelfs in Europa gebeurt het opnieuw, nu.
De Tweede Wereldoorlog is vreselijk. Maar als we uitsluitend de slachtoffers van die oorlog herdenken, wordt het iets van de generatie van opa en oma. En die generatie is er straks niet meer. De herinnering aan de oorlog is te nodig om te vervagen, ze verdient het levend gehouden te worden.
En is het herdenken van de oorlogsslachtoffers niet juist een moment om niet als een soort gedachtenpolitie mensen te gaan vertellen waar ze aan moeten denken? Betekent de hard bevochten vrijheid niet juist dat mensen gedurende die twee minuten moeten kunnen stilstaan bij wie zij willen herdenken? In alle waardigheid?
Ik vind het prachtig dat we in Nederland 4 én 5 mei vieren. Herdenken, bezinning en vieren gaan hand in hand. Hoe beter te benadrukken dat de vrijheid die we vieren op 5 mei waardevol en kostbaar is? Voor mij is 5 mei dé nationale feestdag. Waarom heeft Nederland daar maar eens in de vijf jaar een vrij dag voor?
Zit dit stukje te lezen en ben het er roerend mee eens. Maar op het einde spreek je van 5 mei is de nationale feestdag, waarom heeft Nederland maar eens in de 5 jaar een vrije dag. Nu ik kan je vertellen dat dat niet helemaal waar is want ik heb dit jaar (een lustrumjaar) GEEN vrije dag en moet eigenlijk gewoon gaan werken, ware het niet dat ik een verlofdag op neem omdat ik het te waardevol vind.
Dit snap ik al helemaal niet. Ik ben het met het eens dat 5 mei weer een jaarlijkse Nationale Feestdag moet worden met vrijheid voor IEDEREEN. Onze vrijheid is te kostbaar om daar niet bij stil te staan.
Het gaat inderdaad niet alleen om de 2e wereldoorlog maar om de slachtoffers van alle oorlogen en de daarbij horende verkregen vrijheid. Als symbolische dag wordt het dan 5 mei.
mijn opa en oma die de holcaiust hebben overleefd maar nu niet meer onder de levende zijn, zal ik herdenken tot in mijn eigen dood. Opdat hun verhaal doorverteld zal worden tot in mijn eigen dood.
Geen kampverhaal maar evenmin niet minder heftig, opdat hun verhalen zullen doorleven in mij.
Ik ben juist blij dat de bevrijdingsherdenkingen weer toegespitst zijn op enkel de tweede wereldoorlog, want een oorlog in Vietnam zegt mij toch weer wat minder.